تهويه هوا در ساختمان ها و مبحث نوزدهم

امروزه ساختمان ها به عنوان يك پناهگاه و به منظور تامين آسايش و ايجاد شرايط مطلوب براي انجام كارهاي

مختلف ساخته مي شوند، بنابراين شرايط آسايش بايد در داخل ساختمانها ايجاد شود. آسايش در ساختمان

به عواملي از قبيل دما ، رطوبت ، تهويه و جريان هواي داخل اتاق بستگي دارد. انجمن ASHRAE معياري

را تحت عنوان "محدوده آسايش حرارتي" ارئه نموده است كه بر مبناي آن شرايط داخل ساختمان بايد به گونه اي باشد

كه اكثريت افراد حاضر در اتاق كه لباس متناسب با آن فصل را پوشيده اند احساس راحتي و آسايش كنند. 
 

هزينه انرژي ، آيين نامه هاي جديد ساختمان و مبحث نوزدهم مقررات ملي ساختمان ايجاب مي كند كه ساختمانها

به گونه اي طراحي و ساخته شوند كه نفوذ هوا از داخل به خارج و بر عكس، به حداقل مقدار ممكن كاهش يابد.

اين اقدام اگرچه از مصرف انرژي به ميزان بيش از 30 درصد جلوگيري مي نمايد ولي از سوي ديگر

مقدار قابل توجهي از مقدار هواي تهويه مورد نياز را كاهش مي دهد. 
 

طبق مقررات ملي ساختمان، سطح بازشوي دهانه هر فضا به هواي خارج دست كم بايد 4 درصد سطح زير بناي مفيد آن فضا باشد

. اگر فضايي ، دهانه بازشوي مستقيم به بيرون ندارد، از طريق فضاي مجاور، تعويض هوا صورت مي پذيرد.

دهانه بازشوي بدون مانع اين دو فضا ، بايد دست كم 8 درصد سطح زيربناي فضاي مورد نياز باشد و

در هر صورت نبايد از 2 متر مربع كمتر باشد. 
 

هواكش هاي طبيعي نظير پنجره ها ، درها و لوله هاي تهويه و هواكش هاي مكانيكي نقش تهويه و تخليه هوا

در ساختمان را بر عهده دارند. در ساختمانهاي معمولي نقش اصلي تهويه را پنجره ها و درها به عهده دارند.

در مبحث نوزدهم در مورد مشخصات پنجره هاي مورد استفاده ، ملاحظه مي شود كه استفاده از پنجره فلزي

با شيشه تك جداره غير مجاز است. در حال حاضر مواد متنوعي نظير چوب ، آلومينيوم ، پي وي سي و ديگر

محصولات پليمري در ساخت پنجره هاي نوين استفاده مي گردد كه هر يك داراي معايب و محاسني است

اما در همه انواع مختلف تاكيد بر درزبندي و هوابندي كامل مي باشد. 
 

اگر چه درزبندي از ديد مصرف انرژي داراي اهميت خاصي است ، ولي با كاهش نشت هوا و يا حتي

مسدود نمودن كامل نشت هواي تازه مواجه مي شويم و اين مي تواند هم سبب كاهش هواي مورد نياز

احتراق شود و هم ورود هواي تازه را دچار اختلال كند. 
 

پنجره ها از نظر صرفه جويي انرژي نقش حساسي دارند، چرا كه حدود 30 درصد از كل تلفات

حرارتي ساختمان از پنجره ها صورت مي گيرد بنابراين پيشنهاد مي می شود در مبحث نوزدهم ،

به ساختمانهايي كه وسايل گازسوز در داخل اتاق ها قرار دارند و هواي احتراق بايد از هواي داخل تامين شود،

توجه ويژه اي شود. بهتر آنست كه براي ساختمان هاي مختلف بر اساس سيستم هاي گرمايش و سرمايش

مورد استفاده نوع پنجره ها و درها پيشنهاد شود تا با در نظر گرفتن هواي تازه و احتراق به كاهش مصرف انرژي پرداخته شود. 
 

با توجه به مراتب فوق، نظر به اينكه دستگاههاي گازسوز نصب شده در داخل ساختمان، هواي مورد نياز جهت احتراق

را از هواي فضاي محل نصب دستگاه تامين مي نمايند، لذا تامين هواي تازه براي احتراق و تهويه از اهميت به سزايي

برخوردار مي باشد و محل نصب دستگاههاي گازسوز در داخل ساختمان بايد طوري انتخاب شود كه در شرايط كار

معمولي دستگاه گازسوز، احتراق كامل صورت گرفته و جريان هواي مناسب در فضا برقرار شود. 
 

اصولا اگر درزها و منافذ موجود در ساختمان محل نصب وسايل گازسوز به حدي نباشد كه بتواند هواي مورد نياز

احتراق دستگاه گازسوز و همچنين تهويه طبيعي هواي فضاي نصب را تامين نمايد، بايد به روشهاي مختلف،

از جمله نصب كانال و يا دريچه، هواي تازه به اين دستگاهها رسانده شود. جهت سهولت در تعيين محل نصب

وسايل گازسوز، اطلاعات جامعي در مبحث هفدهم مقررات ملي ساختمان، بر اساس نوع وسيله گازسوز

و ميزان هواي لازم جهت تهويه آورده شده است. 

بوتان